🛠️🧰🇵🇸⭐ The revolutionary proletariat Marxist Leninist من با یک گوزن سخن گفته ام و خوب می دانم؛ سالها بعد سخن گفتن با یک گوزن قابل باورتر از سالیان سکوت برابر نابرابری و اسارت خواهد بود این را از شاخ های رسته بر سرم فهمیدم وقتی یک شب خوابیدم و صبح، کنار همان برکه ای که از آن آب نوشیده بودی بیدار شدم با هفت حفره گلوله بر تن ام و خونی که فرق نمی کرد مال من بود یا تو داغ و تازه بود آنقدر که می توانست گلی را در شوره زار برویاند یا ریشه های عرعری پیر را بسوزاند ... سالها بعد خنده دار تر از ممنوعیت عقاید یک گوزن شبی است که باور کرده بود صبح نمی شود اما کیست که نداند: "ستاره ستیزد و شب گریزد و صبح روشن آید" شاید حتی سالها بعد به جای من و تو دو گوزن در خیابانی یکدیگر را ببوسند و بگویند: زنده باد کمونیسم حتی شاید من آنقدر نمرده باشم که همه جا جار بزنم: آهای! من گوزنی را دوست داشته ام آن اندازه که خطوط چهره اش را از برم و خوب می دانم زیباترین لبخندش را هنگام مرگ بر لب داشت ... آری سالها بعد شفقی سرخ از لا به لای درختان سیاهکل برخواهد خاست و گل های میخک، راز سنگر و ستاره را لو خواهند داد مارکس کاپیتال دیگری خواهد نوشت و "شاخ های خونین یک گوزن هنگام نبرد" نام آخرین کتاب پر فروش سال خواهد بود سالها بعد اگرچه ما نخواهیم بود اگرچه ما نخواهیم بود قلب مان اما زنده تر از امروز می تپد ... #پرولتر دوستت می دارم ای صلای چکاوکان سرخ در گوش ازگان بهار که تو از مزامیر آزادی نیز کهن تری و آدمی چاره ای جز دوست داشتن ات ندارد چنان که زهابی از گذار سنگ پرتویی از عبور رخنه یا انقلابی از وقوع ... ای مردمکانت پایبند مهربانی های از یادرفته انسان آیا قلب تو همان وطنی نیست کآنجا هیچ کودکی گرسنه نمی خوابد هیچ دختری را سر نمی برند هیچ کارگری را زندانی نمی کنند و هیچ سربازی به جنگ نمی رود؟ آنجا که خیابان هایش بوی خون نمی دهند گلوله ها در ماشه ها زنگار می بندند و خاوران تنها نام منطقه ای است در جنوب شرق تهران! نه گورزاری بی نشان؟ آیا قلب تو همان وطنی نیست کآدمی می تواند؛ در آن زاده شود زندگی کند و برای همین وطن بمیرد؟ #پرولتر #بهاران_خجسته_باد