آبزی مادری بی چشم وروی سرخیده، ابستن ازحاصل شالیزار. باحریری ازبوی ریحان رقص باله در باغ گشنیز تاشوهرانی ازخجالت تامچاله چندتن بی سر درتُن فرو یاداخرین رقص بندری افتاد که صیدش کرده بود همزمان انسوی میزنوزادان نازاده وناکرده شنا، باسس هزارجزیره غسل تعمیدمیشدند خرده به لاپشت نگیریداگر کودکانش رازنده به گورمیکند وحشت ازوجوداین حجم از گوش ماهی توی ساحل میزند کاردست کوسه وبوسه روی ماسه ها گوش به صدای صدفهای دریایی زیبا ندهید انها همه سانسور به صدای اقیانوسند شعر:,عین،میم