پس از کردگار جهان آفرین به تو دارد امید ایران زمین ‐-----------‐--------------------------------------- خاکم به سر، زغصه به سر خاک اگر کنم خاک وطن که رفت، چه خاکی به سر کنم؟ آوخ، کلاه نیست وطن، گر که از سرم برداشتند، فکر کلاهی دگر کنم مرد آن بود که این کله‌اش، بر سر است و من نامردم ار که بی کله، آنی به سر کنم من آن نیم که یکسره تدبیر مملکت تسلیم هرزه‌گرد قضا و قدر کنم زیر و زبر اگر نکنی خاک خصم را وی چرخ! زیر و روی تو زیر و زبر کنم جایی‌ست آروزی من، ار من به آن رسم از روی نعش لشکر دشمن گذر کنم هر آنچه می‌کنی بکن ای دشمن قوی! من نیز اگر قوی شدم از تو بتر کنم من‌ آن نیم به مرگ طبیعی شوم هلاک وین کاسه خون به بستر راحت هدر کنم معشوق عشقی ای وطن، ای عشق پاک من! ای آن که ذکر عشق تو شام و سحر کنم عشقت نه سرسری ست که از سر به در شود مهرت نه عارضی ست که جای دگر کنم عشق تو در وجودم و مهر تو در دلم با شیر اندرون شد و با جان به در کنم میرزاده عشقی